Ձեռագրի հեղինակները՝ հարգելի Նունե Ալեքյանը և Ռուբեն Վարդանյանը, իրենց աշխատության շապիկին «բազմատող» խորագիր են դրել (որի որոշ դարձվածքներ գրված են motto ոճով), ինչն արդեն պերճախոս վկայում է բավական բարդ խնդրի մասին, որն առաջադրել են իրենց հեղինակները.
1. Ինչպես կարող է փոքր ժողովուրդը դառնալ համաշխարհային ցանցի ազգ
2. Բազմազանության ինտեգրում
3. Ժամանակների, քաղաքակրթությունների, մտորումների ճամփաբաժանին
4. Գործիր միավորելով ու արարելով
5. Հայաստան՝ խոյանք դեպի ապագա
6. XXI դարը մեր դարն է
Ձեռագրում, իմ կարծիքով, բացի մի շարք կարևոր թեմաներից, քննարկման են ներկայացվել երկու կարևոր թեմաներ (իմ պայմանական ձևակերպմամբ).
1. Օպտիմալ Մոդելի ընտրություն ՀՀ-ի և Սփյուռքի համար (հայ ազգի)՝ երկարաժամկետ հեռանկարով:
2. Հայ ազգի գերակա Արժեքները (տարընթերցումներ այն կապակցությամբ, թե ինչ ասել է «Բարգավաճ Հայաստան»…):
Ըստ էության՝ ձեռագրի ուղերձը Նախագծի-Մոդելի-Զարգացման (Հայաստանի Հանրապետության, Սփյուռքի և համայն ազգի) «Սցենարի» որոնման հրավեր է երկարաժամկետ հեռանկարում…
Ուշադիր կարդալով Ձեռագիրը՝ հստակ գիտակցում ես. քննարկվող թեման ընդհանուր առմամբ շատ բազմակողմանի է, բազմաշերտ և այնքան համալիր (շոշափում է բազմամիլիոն ժողովրդի առօրյա կյանքի բազմաթիվ կողմեր և նրբերանգներ), որ նախագիծն իրագործելու «Սցենարը» գրելու համար անհավանական կշռադատված և հավասարակշռված մոտեցում է պահանջվում:
Այս անտարակույս ինքնատիպ և լրջմիտ գրված Ձեռագիրը ոչ միայն չափազանց օգտակար է և այժմեական ազգի համար, այլև միանգամայն արդիական: Որպեսզի այս գլոբալ (գիտա-տեխնիկական առումով սրընթաց զարգացող) աշխարհում երկիրը և ժողովուրդը ճիշտ առաջ շարժվեն քաղաքական-տնտեսական, գիտա-տեխնիկական, կրթա-մշակութային և ռազմա-կիրառական ուղղություններով, կարևոր է լինել հավաք և կրեատիվ, ստեղծագործական մոտեցումով (ինտուիցիայով և տրամաբանությամբ) շոշափել և ըմբռնել «առանցքային դրայվերները տնտեսության, մշակույթի, գիտության, բժշկության, տեխնոլոգիայի մեջ…, որոնք կարող են շարժիչ ուժ դառնալ՝ ունակ Հայաստանը հանելու որակապես նոր մակարդակ»:
- Եթե չգիտես՝ ուր ես լողում, ոչ մի քամի համընթաց չի լինի:
- Հետիոտնը հեծյալից առաջ կանցնի, եթե գիտի, թե ուր գնալ:
Ձեռագրի հեղինակներին ներկայացվել է այս թեմայի իմ տեսլականի մանրամասն գրավոր շարադրանքը, որը վերնագրել եմ «Հայաստանի Հանրապետությունը և Սփյուռքը. գործնական հանձնարարականներ»…
Համարձակվում եմ հույս հայտնել, որ քննարկվող Ձեռագիրն արձագանք կգտնի այս թեմայի նկատմամբ բազմաթիվ ոչ անտարբեր մարդկանց մտքում և հոգում, և ինձնից շատ ավելի պրոֆեսիոնալ, կրեատիվ ու ինտելեկտուալ անձնավորություններ իրենց արժանի ավանդը կբերեն… Քանզի մի շարք խնդիրներ կան, որոնք կարող են միայն հավաքական ուժերով լուծվել:
Ընտրված, կոլեգիալ մտածված (համակարգային հիմքով ստուգված) Մոդելի իրականացումը աշխարհասփյուռ հայ ժողովրդի շրջանում «արգասաբեր հաղորդակցության և վստահության շառավղի մեծացման», ներառական գործունեության և բազմազանության ինտեգրման գաղափարների լայն լիազորություններով «համաշխարհային ցանցային ազգի» հաջողության գրավականն է:
Երախտագիտություն եմ հայտնում Նունե Ալեքյանին և Ռուբեն Վարդանյանին այս բավական բովանդակալից և հետաքրքիր Ձեռագրի համար, որն այն ձեռագրերի տեսակն է (Մ. Բուլգակովի վեպից փոխառնված արտահայտությամբ), որոնք «չեն այրվում»…
