«Ճամփաբաժանին» գրքում միահյուսվել են հայ ժողովրդի անցյալը, ներկան ու ապագան: Գիրքն իմաստության գանձարան է հայ երիտասարդության համար և խանդավառելու է գալիք սերունդներին: Հայոց պետության բարենպաստ առաջընթացի պատասխանատվությունը հեղինակներն առել են իրենց ուսերին: Ես չեմ վախենում սխալվելուց՝ կանխատեսելով, որ այս գիրքը շատ գործուն ուշադրության է արժանանալու:
Գրքում հայ ժողովրդի անցած ուղու գրեթե ողջ վավերագրությունն է՝ հագեցած անհերքելի փաստերով և ազնվաբարո սկզբունքներով: Ռուբեն Վարդանյանն ու Նունե Ալեքյանը մեկ գրքում միավորել են պատմությունն ու տնտեսությունը՝ մեր երկրի զարգացման լավագույն ուղին գտնելու նպատակով, չանտեսելով անցյալի փորձը: Նրանք ահազանգում են մեզ, որ կառավարության և սփյուռքի առաջնորդների սխալ քաղաքականության հոռի հետևանքներից է մեր հնագույն բիբլիական ազգի ուծացումը, որն անշրջելի փոփոխությունների ենթարկեց ազգային պետականությունն ու նրա ամբողջականությունը: Չէ՞ որ իրենց իսկ բարոյավարքագծային արժեքների շնորհիվ են հայերը գոյատևել դարեր շարունակ ու չեն ձուլվել, չեն կորցրել իրենց դիմագիծը, չնայած իրենց բաժին հասած, մեղմ ասած, բարդ պատմությանը:
Նման ուսումնասիրություն ձեռնարկելու փաստն ինքնին հարկադրում է մտածել, թե մեր պետությունը որքան մեծ կարիք ունի վերածնության: Բարեբախտաբար, մեր պատմությունը ճիշտ հուն ուղղորդելու համար դեռ ուշ չէ: Հեղինակները երբեմն ուղղակիորեն հիացնում են իրենց հայրենասիրությամբ և աննահանջ հաստատակամությամբ: Գիրքը կարելի է վստահաբար բնորոշել որպես ուղեցույց-աստղ, քանի որ հեղինակները մեզ ներկայացնում են բոլոր առումներով, ինչպես նաև իմ կողմից աջակցության արժանի զարգացման ուղի, որը, վստահ եմ, կմիավորի հայ ժողովրդին՝ ներքին ու արտաքին խոչընդոտների հաղթահարման նպատակով, և Հայաստանը կտանի դեպի լուսավոր ապագա:
Ի խորոց սրտի շնորհակալ եմ Ռուբեն Վարդանյանին և Նունե Ալեքյանին՝ նման արժեքավոր ու բոլորիս անչափ անհրաժեշտ տքնանքի համար:
