«Ճամփաբաժանին» ձեռագիրը դեռևս չի հասցրել տեղավորվել իմ գրապահարանում: Անընդհատ դրանով կիսվում եմ հետաքրքիր մտածող մարդկանց հետ և անդրադառնում դրան, երբ մեջս հարցեր են կուտակվում մեր հայրենիքում ընթացող հերթական իրադարձության մասին լսելուց հետո։
Կուզենայի նորից շեշտել, որ սա տեսածս առաջին փորձն է՝ այսքան ամբողջապես ուսումնասիրելու մեզ՝ որպես ազգ, և այսպես անկեղծորեն փնտրելու մեր ճշմարտությունը, իմաստն ու հետագա ուղին: Հատկապես գնահատեցի, որ այս ձեռագրում չկան ո՛չ մեզ չափից ավելի գովերգող, ո՛չ էլ ինքնախարազանող երանգներ… և վերամբարձ կենացներ, որոնցից բոլորս հոգնել ենք։
Գիրքն ընթերցելուց հետո շուրջս գտնվող, կամ ինձ այս կամ այն կերպ տեսանելի հայկական կյանքին սկսել եմ նայել համազգային ցանցը վերակերտելու տեսանկյունից: Սա մտածողության կարևոր փոփոխություն է ինձ համար և հուսով եմ, որ այն վարակիչ կլինի։
